Woensdagavond belde René op met de vraag of we zin hadden mee te gaan naar Engelsmanplaat. Er was plotseling een plekje vrijgekomen dat wij zouden kunnen opvullen. Omdat het erg koud zou worden, was het nog niet zeker of het door zou gaan. Maar vrijdagmiddag besloten we dat we zouden gaan. 10 uur was het laagwater dus dan moesten we bij de geul zijn. dat betekende dat we om 9 uur zouden moeten beginnen met lopen. Vrijdagavond waren we druk met alle spullen bij elkaar zoeken/lenen die we mee moesten. Maar zaterdag waren we dus keurig op tijd in Wierum.
 |
| mooie zonsopgang bij het IJsselmeer |
Op een parkeerplaatsje lieten we onze nieuwe auto achter en deden we onze waadpakken, mutsen, handschoenen en rugzakken aan.
 |
| Kijk, daar ligt de hut waar we heen gaan |
Na bijna twee uur lopen waren we bij de hut. Bij de trap is het eventjes heel diep en daar bleek het waadpak dat Nienke aanhad toch niet waterdicht bij de knieën. Gelukkig dat het zulk laag water was!
 |
| De zwarte madonna van het Wad houdt de wacht over ons. |
 |
| Binnen ziet het er heel lux uit. Er is een kachel en drie bedden |
 |
| Dan moeten we ook even vogels tellen. Een zogenaamde Hoogwater Vluchtplaats telling. Het water was alleen niet zo hoog, dus er waren niet zo heel veel vogels. |
 |
| Even lekker opwarmen bij de kachel |
 |
| Er varen ook af en toe bootjes langs |
 |
| schaduw van de hut |
 |
| Als je er dan toch bent, dan kan je net zo goed even een wandelingetje maken |
De volgende morgen kwam de zon weer schitterend op. Het wad was mooi ijzig en de wind was weer stevig. We trokken alle kleren weer aan en na het ontbijt en het opruimen, gingen we weer terug naar de vaste wal
 |
| Lopen door het bevroren wad. |
 |
| Dag hut! We gaan weer! |
 |
| En na het laatste stukje door de bagger en het ijs, waren we weer bij de auto. |
