Met z'n tweetjes verder

Vanmorgen maakte iedereen zich op om weer alleen (of met z'n tweetjes) verder te gaan. Alles weer verdelen en opruimen en daarna weg.

deze prachtige sneeuwhaas kwam ook even dag zeggen. Hoe wij weg gingen kan je zien als je hier KLIKt

We gingen weer richting de hoge weg en reden vandaag zo'n 200 kilometer gravelroad.
 

het is niet zo duidelijk te zien, maar het is een mooi landschap op de fjäll

deze kleinste jager vloog een tijdje met ons mee en voor ons uit. Ik snap als je niet overtuigd bent door de foto, maar het was er echt een.

allerlei meren en meertjes onderweg

hier zat een hele club regenwulpen en grote zaagbekken

verder heel veel dennenbossen en miezerregen. Een beetje wat je van Zweden verwacht in je angstdromen

maar wel een rendier die bijna tegen onze auto opliep

Toen waren we in Östersund een heel stuk oostenlijker. We gingen naar de camping, installeerden ons en liepen naar het centrum van de stad. Dat lag toch iets verder dan we dachten.

bochtige klaver

het centrum

er hangen overal hangstoelen in de koopstraat

er is een rood huis

een meer Storsjön en een brug waarmee je naar het eilandje Frösö kunt lopen. Dat hebben we gedaan. (ook een beetje saai)

oud stationnetje

oud industrieel gebouw

Östersund is niet een plaats waarvan ik zou zeggen "Daar moet je geweest zijn" maar, we hebben een lekker stuk gelopen door meestal droog weer en drie caches gevonden. Daarna hebben we lekker de kleren gewassen en gedroogd. Niels moet vandaag ook nog een boel werken. Morgen weer verder.

Met de Sherpatrap naar de waterval

Na het ontbijt begon het afscheid al. Zes mensen gingen al richting huis

hartroerend afscheid

 Nadat iedereen vertrokken was, gingen wij richting een waterval waar een stenen trap heen loopt die speciaal aangelegd is door Sherpa's. Dat verhaal had Hielke gisteren uitgebreid aan Niels verteld dus...interessant.

daar is ie de stenen trap

witte boterbloem (die ook echt zo heet)

Zweedse kornoelje (tja, we zijn in Zweden)

heidestaartje (een soort mosje)

Alpenruit

Laplandkartelblad

De waterval. KLIK hier voor een filmpje

Alpenhelm

Zwarte granietkorst

Hengellichtmot

de waterval

rendieren onderweg

en op het bord van Niels (en nog meer mensen) met cantharellen en zo

warme lunch

het regende enigszins

dus naar het museum. Echt een leuk volkskunstmuseum

berenklemmen

Nadat we bij het museum waren geweest, gingen Niels en Nienke lopend terug naar de camping. Hoewel het regende was het toch een leuke wandeling.

Knolduizendknoop Polygum viviparum

Melige sleutelbloem

een heel veldje

lekker lopen in de regen

Alpen hokjespeul

en weer eens eten

Vandaag ook een mijlpaal. Niels kreeg voor het eerst AOW!

Korstmossen in de ijzermijn

Vanmorgen kwam de zoon van Willem en Mathea ons ophalen voor een excursie naar de ijzermijnen

we moesten eerst even een stukje lopen

met z'n allen op pad gaan, gaat niet heel makkelijk

 

deze sneeuwberg ligt in Noorwegen

veenmos verlanding

moerasviooltje

Hielke vertelt ons weer van alles interessants over de ijzermijn hier die al in 1500 actief was. Tot ongeveer 1800 is hier ijzer gemijnd. De bazen sliepen in kleine huisjes en de werkers gewoon buiten. Het waren barre omstandigheden en het was weinig winstgevend omdat ze geen vervoer hadden. Alleen 's winters kon het erts per slee weggevoerd worden.

wollig korrelloof (een heel zeldzaam korstmosje)

Graniet Suikerkorst (ook een zeldzame korstmos)

Na de ijzermijn en omgeving, reden we naar de camping voor de lunch en daarna gingen we naar de Hogeweg. De hoogste weg van Zweden. Dat schijn je gezien te moeten hebben. Onderweg kwamen we ook nog langs een Sami nederzettinkje met een soort museumpje. Nou ja, je mocht in een hut kijken en er was een winkeltje.

hutje

andere kant van het hutje

kabouter!

Statler and Waldorf

Daarna de hoogste weg. Het woei er behoorlijk, maar we gingen toch even een stuk lopen.

Hogeweg op de hogeweg

monument voor de hogeweg. Er staat iets op dat het voor slachtoffers is en allereli mensen leggen er stenen met namen erop neer.

een biesje

wat een vlakte.

het was behoorlijk droog op de vlakte. Hielke vertelde dat dat komt omdat de weg in de winter vrijgehouden wordt van sneeuw en dat ze die sneeuw meenemen naar een skigebied of zo. De sneeuw komt dus veel minder op de grond terecht en de grond bevriest en droogt uit. Triest.

eenbloemig wintergroen

gewone dauwerebia

bonte strandloper

na het eten overlegden we waar we volgend jaar gaan midzomeren. Maud, cecile en Nienke zitten in het comité en zijn al meteen aan de slag