Via Brugge naar Bergen op Zoom en naar huis

Vandaag vertrokken we weer uit Saint Valery sur Somme. We wilden eerst nog even naar een beroemd vogelgebied daar in de buurt het Parc du Marquenterre. Hoewel ik me kon herinneren dat we daar al eens heen geweest waren met de kinderen en dat we het toen vonden tegenvallen, maar goed. Het is herfst er is misschien wel veel trek. Dus we gingen er heen. We kwamen er aan op een gigantisch parkeerterrein en bij een restaurant en kassa. Het park ging pas over een uur open. We hebben nog even gevraagd of we er misschien niet alvast in mochten omdat Niels een ornitholoog uit Nederland was en we niet veel tijd hadden omdat we terug moesten naar Nederland, maar nee. De kassadame was onverbiddelijk. Waarschijnlijk omdat tot 10 uur de jagers nog vrijspel hadden. We zagen op alle zijweggetjes bordjes dat we moesten uitkijken omdat de jacht aan de gang was. We hebben nog even geprobeerd of we ergens het gebied in konden of over een hek konden kijken. Ook dat ging niet. Dan maar weer in de auto en op weg naar Nederland. We besloten onderweg in Brugge te stoppen en Brugge even te bekijken.

mooi

 Brugge was mooi maar echt niet normaal zo superdruk! Je kunt er je kont  niet keren vanwege de toeristen. (Zijn wij ook).

Nienke vindt een cache

bierwinkel

 We besloten na zo'n anderhalf uur dat we in januari in een weekend dat de weersverwachtingen erg slecht zijn, een keer een weekendje naar Brugge gaan en dan ook alle musea daar doen. Nu gingen we maar naar Bergen op Zoom waar we afgesproken hadden om een avondje bij te kletsen.

We waren vijf minuutjes te vroeg. Rob en Leny waren nog niet thuis, dus Nienke ging even spelen in de speeltuin

De volgende morgen vertrokken we weer na het ontbijt en reden we zonder files naar huis. Daar wachten de was en de opruimwerkzaamheden. Ook de tuin moest weer onderhanden genomen. Van de week is er kans op nachtvorst.

lekker blaadjes vegen

Naar Saint Valery sur Somme

 Vandaag vertrokken we weer uit Étretat. Via Fécamp reden we naar Saint Valery sur Somme waar we gezien hadden dat er een camping open was (het ís ook echt zo). In Fecamp maakten we een korte stop.

De vissersboten waren net binnen gekomen en de waar werd meteen op de markt gelegd

Hoe kunnen dit soort bootjes nou concurreren met de Nederlandse trawlers?

De falaises

 We reden weer verder en om een uur of 12 waren we in saint Valery sur Somme. We konden al op de camping. Eerst een broodje en toen gingen we aan de wandel.

Langs de Chapel des Marines

Naar de schorren en slikken die ze hier in het Frans ook zo noemen!

Aan de overkant ligt Le Crotoy

een zeehond ligt lekker te zonnen

schuilhuisje

deze eend zagen we. Hij is duidelijk kleiner dan een wilde eend (zaten ernaast geen foto gemaakt:-(). Het is ook geen wilde eend omdat een groene kop zegt dat het een mannetje is maar, hij heeft geen krulletje in zijn staart. Het doet denken aan een wintertaling maar een mannetje wintertaling heeft geen groene spiegel. Het vrouwtje wel, maar hij doet het meest aan een mannetje denken. Dus wie het weet, mag het zeggen.

de straatjes van St. Valery

We zagen wat bordjes met pijlen erop richting Herbarium. Daar werden wij nieuwsgierig van en volgden de pijlen. We kwamen in een prachtige ommuurde tuin. Vol met planten met bordjes erbij.

de mannetjes van St. Valery

Nienke bestudeert de geschiedenis en het uitzicht

dit uitzicht

bij het zoeken naar een cache zagen we heel veel overwinterende vuurwantsen

Nog even terrassen in het zonnetje

Etretat

We moeten zolangzamerhand weer een beetje richting het Noorden gaan, dus vandaag reden we naar Étretat. Het regende zo'n beetje de hele dag. Jammer maar, als het toch een keer moet, dan vandaag maar.

Nienke haalt broodjes in de boulangerie in Dol de Bretagne

We staan op een camperplaats. Niks an. Maar iets anders is er niet. Geen wc, geen elektiriciteit. Jammer.

  We gaan Étertat maar eens in om het stadje te bekijken.

Mooie markthal

Mooi houtsnijwerk

Mooie kust

Er is een soort hol waar je heen kunt klimmen. Daar is een hoogwaterschuilplaats en een tunnel

Via de tunnel kom je op het volgende strand. Eigenlijk is deze hele falaise een bunker uit WOII

Blijft mooi.

 We drinken een kopje thee en een glaasje wijn in een kroegje en gaan weer naar onze bus. Tegen half zeven gaan we weer naar het dorp om te eten.

Mooi, de zon hebben we nauwelijks gezien, maar hij gaat wel onder!

We eten in restaurant Marie Antoinette een heerlijke fruits de mer!

Weer wandelen bij Cap Frehel dit keer

Vandaag was het niet zo stralend zonnig als gisteren. Er was zelfs behoorlijk wat regen voorspeld. Niet getreurd. Wij gingen gewoon op pad. Regenjassen en -broeken mee en gaan. We reden naar de puist van Cap Frehel en parkeerden ergens bij een parkeerterreintje voor Fort La Latte. Via een klein weggetje kwamen we op de GR34 (alweer). Dit stuk van de GR liep over/langs privéterrein van de eigenaars van het fort. We liepen een heel eind door een eikenlaantje met allerlei groenblijvende eiken.

Hier staat Niels onder de eiken. Er waren veel bijzondere eiken en we hebben allerlei eikels verzameld.

Af en toe zagen we het fort al liggen in de verte. Het kwam steeds dichterbij. Dat is grappig omdat we hem ook vanaf ons kampeerplekje aan de overkant kunnen zien liggen.

het begon te regenen en omdat we de weersverwachtingen serieus namen, trokken we de regenjassen maar vast aan.

Eenmaal aangekomen bij het fort, bleek het pas om 13.00 uur open te gaan. Jammer. Dan lopen we maar door.

Kijk, daar komt te zoon toch weer!

Meteen heeft de zee weer een prachtig blauwe kleur

Al snel naderen we de punt, Cap Frehel, waarop de vuurtoren staat en nog een oude toren.

Onderweg zagen we weer heel wat leuke beestjes: Een slechtvalk die op de kliffen zat heel veel kuifaalscholvers en het zelfde werk als gisteren.

Via de andere kant van de punt lopen we weer naar beneden

Op een gegeven ogenblik lopen we weer landinwaarts en lopen we door een landelijk Bretagne met heide, grasveldjes af en toe een huis

Dit was de wandeling. Leuk! (Niels heeft de bovenste stafkaart niet gekocht. Vandaar het boodschappenkarretje bovenin de kaart)

Daarna reden we naar Dinard. De stad aan de overkant van de baai van Saint Malo. Daar waren wij nog nooit geweest en het scheen er ook mooi en oud te zijn. We dachten dat we de stad zouden bekijken en 's avonds daar ergens in een restaurantje fruits de mer eten.

Er is weer een schitterende boulevard langs de zee.

Er is veel niet vergane glorie. Het is een echte oude badplaats. Maar het badseizoen is voorbij en dan is er niet zo veel meer te doen. Het zijn mooie gebouwen en schitterende oude hotels, maar daar zijn wij na anderhalf uur rondlopen wel klaar mee. Terug naar de camping dan maar.

 We drinken lekker wat in het zonnetje en Niels vindt uit op het wereld wijde web dat er in St Cast le Guildo Port (wij zitten in een dorpje dat bij St Cast le Guildo hoort) een visrestaurant is dat goede fruit de mer serveert en open is. Wij lopen er heen. (Van zeeniveau over de berg naar zeeniveau). Eenmaal aangekomen bij het restaurant, staat er een bordje "deze week op woensdag gesloten". GRRRR! We bekijken de haven en lopen maar weer terug waar we dan maar gewoon wat te eten maken.

de haven