Weer wandelen bij Cap Frehel dit keer

Vandaag was het niet zo stralend zonnig als gisteren. Er was zelfs behoorlijk wat regen voorspeld. Niet getreurd. Wij gingen gewoon op pad. Regenjassen en -broeken mee en gaan. We reden naar de puist van Cap Frehel en parkeerden ergens bij een parkeerterreintje voor Fort La Latte. Via een klein weggetje kwamen we op de GR34 (alweer). Dit stuk van de GR liep over/langs privéterrein van de eigenaars van het fort. We liepen een heel eind door een eikenlaantje met allerlei groenblijvende eiken.

Hier staat Niels onder de eiken. Er waren veel bijzondere eiken en we hebben allerlei eikels verzameld.

Af en toe zagen we het fort al liggen in de verte. Het kwam steeds dichterbij. Dat is grappig omdat we hem ook vanaf ons kampeerplekje aan de overkant kunnen zien liggen.

het begon te regenen en omdat we de weersverwachtingen serieus namen, trokken we de regenjassen maar vast aan.

Eenmaal aangekomen bij het fort, bleek het pas om 13.00 uur open te gaan. Jammer. Dan lopen we maar door.

Kijk, daar komt te zoon toch weer!

Meteen heeft de zee weer een prachtig blauwe kleur

Al snel naderen we de punt, Cap Frehel, waarop de vuurtoren staat en nog een oude toren.

Onderweg zagen we weer heel wat leuke beestjes: Een slechtvalk die op de kliffen zat heel veel kuifaalscholvers en het zelfde werk als gisteren.

Via de andere kant van de punt lopen we weer naar beneden

Op een gegeven ogenblik lopen we weer landinwaarts en lopen we door een landelijk Bretagne met heide, grasveldjes af en toe een huis

Dit was de wandeling. Leuk! (Niels heeft de bovenste stafkaart niet gekocht. Vandaar het boodschappenkarretje bovenin de kaart)

Daarna reden we naar Dinard. De stad aan de overkant van de baai van Saint Malo. Daar waren wij nog nooit geweest en het scheen er ook mooi en oud te zijn. We dachten dat we de stad zouden bekijken en 's avonds daar ergens in een restaurantje fruits de mer eten.

Er is weer een schitterende boulevard langs de zee.

Er is veel niet vergane glorie. Het is een echte oude badplaats. Maar het badseizoen is voorbij en dan is er niet zo veel meer te doen. Het zijn mooie gebouwen en schitterende oude hotels, maar daar zijn wij na anderhalf uur rondlopen wel klaar mee. Terug naar de camping dan maar.

 We drinken lekker wat in het zonnetje en Niels vindt uit op het wereld wijde web dat er in St Cast le Guildo Port (wij zitten in een dorpje dat bij St Cast le Guildo hoort) een visrestaurant is dat goede fruit de mer serveert en open is. Wij lopen er heen. (Van zeeniveau over de berg naar zeeniveau). Eenmaal aangekomen bij het restaurant, staat er een bordje "deze week op woensdag gesloten". GRRRR! We bekijken de haven en lopen maar weer terug waar we dan maar gewoon wat te eten maken.

de haven