Even uitwaaien op het strand

We twijfelden eerst of we naar het bos of het strand zouden gaan.

Dajo was ook mee.

Een of ander kunstproject...

Lekker weekend! Ik moest nodig een beetje uitwaaien en dus trokken we vanmiddag naar het strand bij Castricum. Toen we aankwamen was er net een heel harde regen- en hagelbui. Die wachtten we even af in de auto en toen liepen we lekker in prachtig licht over het strand. Uitgewaaid en wel waren we twee uur later weer bij de auto. Lekker!

Uit de vele spontane reacties heb ik begrepen dat mijn trouwe lezers het hele verhaal over mijn roerdomp speurtocht willen lezen nu dat kan of via http://www.roerdomp.info

Deel drie in Frankrijk

Pont d'Ouilly

Deel twee van de Franse avonturen

Huisje aan de Seine
Dichterbij kon ik niet komen maar hier is ze ook geweest

50 meter die slenk in was ook een plek waar Elly heeft gezeten

De spoorrail van de traintjes van de oude vervening worden verwijderd dit kan nu veel grootschaliger.

Dit kan toch ook in Nederland zijn.

Ik vrees het ergste hier is Elly ook geland.

Rosse Grutto

7 oktober Om 7.30 wordt ik net voor de wekker wakker. Na een koude nacht is de tent zeik nat. Om 8.20 na een lekker ontbijt dan toch vertrokken. De reis naar de volgende stop van Elly liep voorspoedig het was lichtbewolkt en weinig verkeer vanaf de brug “Pont de Tancarville”over de Seine zag ik het gebied al liggen “Marais Vernier” het is een oude meander van de Seine en de verkaveling doet van boven even aan de ronde hoep denken. Aan de oostkant ligt een groot meer “Reserve Naturelle des Mannevilles” daar in de buurt moet het zijn. Met mijn tom tom instelling wordt ik via een smal weggetje naar beneden geleid de laagvlakte in waar ik eerst links ga. Het landschap staat vol met vakwerkhuisjes met rieten daken met op de nok een aanplant van Irissen. Na zo’n 600 m moet ik rechts een modderpad op wat ik nog 2 km zou moeten volgen. Dit doe ik maar te voet. Na ongeveer 1 km staat er een groot hek waarvoor ik geen smoes kan bedenken waarom ik dat niet gezien zou hebben . Dus maar terug naar de auto. Alle volgende afslagen geven het zelfde verhaal. Het hele middengebied blijkt hermetisch afgesloten. Na later op een uitzichtpunt door mijn telescoop de omgeving te hebben bekeken. bleek ook dit gebied weer vol met kleine meertjes met lokeenden en jachtbunkers. Nadat ik het hele gebied was rondgereden kwam ik bij een vogelkijktoren waarvandaan het meer redelijk te overzien was. Vooral de honderden wintertalingen, de smienten en een roodhals fuut vielen op. De locatie waar Elly gezeten heeft was nét niet te zien maar, waarschijnlijk een voortzetting van de rest. Redelijk droog, goed ontwikkelde rietkragen van 10 tot 50 meter, overgaand in struweel van wilg en daarna bomen zoals Alnus incana en A. glutinosa en afgewisseld in de rietkraag met Galligaan. Ook hier weer een stukje natuur voor de vogelaar en lokvijver voor de jager. Je zal maar eend zijn. Daarna doorgetrokken naar Normandië waar ik net voorbij Bayeux een klein campinkje heb gevonden dat open is. Het zou van Nederlanders zijn maar voorlopig lopen er alleen oude franse mannetjes en vrouwtjes rond die echt alleen dialect Frans praten. Ze maakten me wel duidelijk dat ik hier welkom ben, maar heb me nog niet ingeschreven.
Lekker tot 8 uur uitgeslapen het is nu 8 oktober en het wordt een mooie dag. Vroeg op weg naar het “Parc naturel regional des marais du Contentin et du Bessin” Een groot natuurpark ten zuiden van Carentan. Eerst bij de VVV een topografische kaart bemachtigt om de routes richting de locaties beter te kunnen voorbereiden. Dat bleek weer hard nodig. Het eerste gebied “Bourinere de Baupte” heb ik eerst vanaf het zuiden benaderd. Na een bord en een hek genegeerd te hebben, kwam ik aan de rand van het gebied. Daar waren kranen aan het werk. Er lagen grote hopen rails en bielzen en veel verder zag ik ook grote hopen grond. Hier kon ik het gebied door de telescoop globaal bekijken. Het zijn grote wilgenstruwelen met lijnvormige structuren die ook op de kaart zijn ingetekend. Daartussen ligt veel droge ruigte van rietwilgeroosje, koninginnekruid etc. Ik heb daar op afstand wat foto’s kunnen maken van de mogelijke locaties van Elly. Zij zat waarschijnlijk in de achter de struwelen gelegen waterpartijen met ook zichtbaar waterriet. Aan het aantal aalscholvers te zien was er ook voldoende te eten. Ik heb op nog 3 andere plaatsen geprobeerd het gebied te benaderen maar het is hermetisch afgesloten. Bij de derde locatie werd mij een hoop duidelijk.Hier is nog actieve veenwinning voor potgrond. Dit gebeurde vroeger vast met treintjes, vandaar de fijnmazige belijning in het veld dit is het gevolg van de oude spoorlijntjes. Het volgende gebied `Marais du Rivage `kon ik mooi langsrijden. Op een plek kon ik zowaar er ook in wandelen. Het is een voormalig moeras gebied waar nu een redelijk intensieve veeteelt plaats vindt met een drooglegging tot 60 cm. De plekken waar Elly is geregistreerd zijn kleine waterpartijen omgeven door riet en waterriet met een hoop lokeenden en een jachtbunker. Als je ‘s avonds hoort tot hoe lang ze in het donker doorgaan, vrees ik het ergste. Het laatste gebied dat ik bezocht was `Reserve Nationale de Chasse` dit gebied kon ik via een onverhard pad tot in het centrum binnen gaan. Grote uitgestrekte grasvlaktes met gele lis en moeras spirea. Het was allemaal kort afgemaaid en afgevoerd. Het waren hierdoor enorme
uitgestrekte vlaktes waar de meertjes met jachtbunkers weer goed zichtbaar waren naast kraaien en 1 blauwe reiger was het ook hier weer heel stil.
Na een aantal niet zulk bemoedigende wandelingen en ervaringen over de franse culinaire natuurbescherming, in de namiddag toch nog maar even naar het strand. Het was tenslotte ook al 26 °C. Even lekker over de boulevard van Grandcamp-Maisy gelopen in de haven op een terras twee espresso’s gedronken. Daarna het werd al aardig laag water even pootje baden. Ik heb twee rosse grutto`s gefotografeerd en vier grote sterns gezien, daarmee had ik toch nog een positieve afsluiting van een dag zonder vogels. Onderweg heb ik nog twee lok grutto`s gekocht 2,30 euro per stuk. Vanmiddag kwam er zowaar een dame die aangaf de kampbazin te zijn ik gaf aan drie nachten te willen blijven en als het goed is komt ze morgen afrekenen.

Mijn zoektocht naar "Roerdomp Elly" en tevens vakantie in Frankrijk

Plan "Tureluur"
Hollands Glorie
Zomaar ergens in een vervallen varkenshok bij Jaap & Maud

De eerste stopplek van Roerdomp "Elly"

De informatie over deze plek.

Mijn eerste campeerplek tussen de lege stacaravans.

Frans cunlinair natuurbeheer

Roodhals fuut

De klifs bij Ault

Strekdam in de grintduinen om duinen vast te houden

4 oktober 2010 “achter roerdomp Elly aan”.

Nadat ik Dajo op weg geholpen had en de overbuurman blij had gemaakt met een kaartje voor zijn 65ste verjaardag, die hij naar alle waarschijnlijkheid in eenzaamheid viert, ben ik om 11 uur vertrokken naar Zeeland, mijn eerste stop in een trip naar Normandië . Niet omdat Elly daar gestopt was. (Waarschijnlijk is ze wel overgevlogen) Maar daar wonen Jaap en Maud oud NJNers die we na 30 jaar op de reünie, in september weer hadden ontmoet. Dit klikte als vanouds en ik heb dus direct afgesproken om langs te komen anders komt het er misschien niet meer van.

Het zonnetje begon te schijnen en gaf meteen een vakantie gevoel. De middag heb ik doorgebracht in de buurt van Serooskerke waar grote oppervlakten landbouwgrond met de projectnaam “Plan Tureluur” weer zijn teruggegeven aan vooral zeer brakke natuur. Tijdens mijn reis was er een debat op de radio over de uitruil in de kabinetsformatie van de natuurontwikkeling in de Hedwiegepolder ten behoeve van gedoogsteun. Dat is wel heel jammer. Zeker als je naar dit wél gerealiseerde plan kijkt. Het is een mooie hoogwatervluchtplaats ter vervanging van alle platen die buitendijks verdwenen zijn. Met goud- en zilverplevieren, rosse grutto’s, wulpen, steenlopers, bonte strandlopers, 4 geoorde futen, lepelaars en nog een vlinder, een blauwtje.

Zo rond een uur of 4 kwam ik in Vrouwepolder aan. Ik heb eerst met Maud wat gedronken in de tuin met op de achtergrond de duinen met tientallen damherten. Daarna zijn we een stukje gaan fietsen door de duinbossen en naar het strand. Het is daar dus geen kaal Zeeland maar een mooi heggenlandschap met nog kleinschalige akkerbouw. Met Jaap nog door de duinbossen gelopen naast hun boerderij waar ook weer heel veel damherten rondliepen. Na een goede maaltijd en gezellig bijkletsen over hoe ons leven is vergaan en natuurlijk over de kinderen heb ik heerlijk geslapen in de opkamer.

5 oktober De volgende ochtend, na eerst met Jaap de damherten in de tuin te hebben bekeken, met Maud samen hun vorige woonplekken bekeken op de boerderij van Loverendale een rondleiding gehad. Rond 11 uur dan toch maar in de auto op weg naar de eerste plek die Elly heeft aangedaan. In St. Momelin iets ten noorden van St Omer. De route er heen was niet opzienbarend wat is België vaak toch lelijk. Een aaneenschakeling van industrietjes, boerderettes en andere onduidelijke bebouwing met daartussen veel asfalt van slechte kwaliteit en veel verkeerslichten. Het duurde dan ook tot half drie voor ik in de buurt van de eerste locatie kwam. Het was een glooiend landschap met akkerbouw en bosschages. Niet echt een landschap waar je op zoek gaat naar roerdompen. In het dorpje aangekomen kwam ik er na wat zoeken achter dat achter de huizen van de hoofdstraat een wandelroute was ingericht in een terrein van, ik schat, zo’n 6 ha met grote hoogteverschillen, aanplant van Prunus spinosa en Crataegus monogina en overwoekerd door braam en clematis. Verder ruige grasvelden die met schapen worden beheerd. In het centrale deel was een vijver in de laagte aangelegd van een half hectare met aan een zijde wat ondiepere stukken met poelen van waaruit riet de vijver in groeide. Er was dus veel en gezond waterriet. Dit was ook de plek waar Elly volgens de gegevens gezeten had. De plek het waterriet klopt. Alleen de verdere omgeving komt onwerkelijk over, zo achter de bebouwing en vlak langs een wandelpad waarvan ik niet kom nagaan of het druk bezocht wordt. Ook is er een goed hoorbare autoweg in de buurt in een landschap dat niet typisch voor roerdompen is. Hoe heeft ze het kunnen vinden. Er zaten zo te zien voldoende vissen en amfibieën.

Toen ik daar wegreed begon het te regenen en dat bleef de hele weg zo. Het plan was om een camping te zoeken in het dal van de Somme om daar nog een dag te blijven. Via de plek waar ik in april de purperreiger met zender terugvond heb ik een camping gevonden die wel open was in Cayeux s-Mer. Echt een waardeloze camping tussen de onbewoonde stacaravans sta

ik op een mooi grasveldje. Na een lekker wijntje en een soepje met brood belegd met Rillettes du Mans nog een avondwandeling gemaakt. Het regende nog steeds maar ik wilde toch de omgeving nog even zien. Als het goed was stond ik tegen een vogelreservaat aan. In het donker zag ik nog 18 patrijzen verder niet veel. Wel de hele avond uit het gebied het geknal van jagers gehoord. Na nog wat typ- en leeswerk op tijd naar bed gegaan in een heel donkere nacht dan ga je je op deze camping haast eenzaam voelen.

6 oktober Na heerlijk geslapen te hebben om 8 uur eruit. Het regende nog steeds maar ik wil niet gaan zitten wachten op beter weer ik wil gewoon de omgeving verkennen. De camping ligt tegen Hable d’Ault een vogelreservaat. Eerst even in het dorp gekeken of ik een kaart van het gebied kon kopen maar alles, uitgezonderd de supermarkt, is gewoon vanaf 1 oktober gesloten dus maar op de bonnefooi. De auto geparkeerd bij een groot oud monument aan de zee in uigestrekte duinen van keien. Er lagen een paar grote duinmeren met vogel observatie plekken. Daar heb ik tot 12 uur rondgelopen 12 dodaars 1 roodhalsfuut en verder het algemene spul gezien, geen eenden en steltlopers. Dat lijkt ook wel logisch een vogelreservaat aan de Franse kust is 1 plas voor de vogelaar en 40 plassen voor de jacht. Alle andere plassen waren voorzien van een goed verzorgde schietbunker model WO2 maar dan moderner met honderden nepeenden, eenden stallen, nep ganzen enz. Het moet voor een eend ondoenlijk zijn om via deze route het zuiden te bereiken. Maken wij ons druk over die Afrikanen… Begin de strijd maar dicht bij huis. Met de middag een plek iets meer richting de monding van de Somme opgezocht. Op weg naar een plekje om te eten werd het eindelijk een beetje droog. Onderweg zaten in de branding zo’n 46 grote sterns 25 en 75 bontbek plevieren. Toen ik mijn broodje wilde smeren, bleek mijn zakmes zoek dus de lol van een picknick aan het strand was er af. Hij moest of bij de auto of op de vorige locatie liggen en dat bleek het geval. Mazzel! De dag was toch weer goed. Naar de supermarkt gegaan om wat te eten te halen het werden worstjes met een koolsalade en yoghurt met aardbeien en een restje brood. Meer dan genoeg voor een eenzame reiziger. O ja, ik had natuurlijk nog mijn bordeaux uit 2006 .

Bij de tent lekker koffie gezet wat zitten lezen een stukje verslag getypt en de apparatuur opgeladen bij een stopcontactnaast mijn tent waar stroom op staat. En dat alles zowaar bij een zonnetje. Na het eten wilde ik nog een stuk gaan lopen en zien hoe de jacht in zijn werk gaat. Dat is gelukt ze waren volop bezig. Eerst worden er lokeenden in kleine kooitjes opgehangen deze maken heel veel lawaai (raar dat ze dat nog niet gewoon met een MP3 doen) daarna wordt, omdat er weinig vloog, in de omringende terreinen met honden en auto’s en geschreeuw alles opgepest zodat het voor de loop komt. Echt alles wat eetbaar is wordt geschoten. Wij fokken echt voor de Franse keuken, dus eigenlijk zou Frankrijk voor ons natuurbeheer moeten betalen. Er was een mooie zonsondergang en door al dat gejaag met die honden zag ik ook nog twee velduilen 1 kreeg ik zelfs nog voor de lens en ga zo kijken of de foto gelukt is. Nu is het 20.40 uur, het is aarde donker op de lege camping en schrijf ik mijn verhaal bij een kopje koffie.4 oktober 2010 “achter roerdomp Elly aan”.

impressies uit Zuid-Limburg

Mijn bus goed gebruikt dit keer écht als schoolwerkruimte. Die meiden hebben heel moeilijke sommen. Huiswerk voor mij, ook!

Na Roosteren, zit ik nu in een hotel in Epen. Inmiddels is mijn kamer nóg iets kleiner geworden. Ik heb nog wat geruild...

De familie waarvan ik de kinderen begeleid.

Vroeg klaar dus terug naar het hotel. Lekker een pannenkoek eten met de kinderen.

De rest van de middag had ik één vrij kind onder mijn hoede. we gingen lekker wandelen en op zoek naar mooie herfstspulletjes. Het is een kleine natuuronderzoeker en -fotograaf in de dop.

Herkanbaar, toch? We draaien bij de Volmolen. Dat is het huis van de familie in de serie. We kwamen er, natuurlijk, ook langs bij onze wandeling.

Mooi hé? Ik moet nog even uitzoeken wat voor een vlindertje dit is. Niels zegt vanuit Frankrijk: kleine vuurvlinder. Da's makkelijk uitzoeken!

Idyllische plaatjes...

Zulk mooi weer dat we gewoon lekker buiten kunnen spelen!

eerste bericht uit frankrijk

Ach, hier houd ik het wel uit...

Niet normaal he? Het is dat ik geen fotoshop op m'n laptop heb, anders had ik er een kaboutertje in gefotoshopt, want zo voelde ik me toen ik de kamer binnenkwam!

Douche en Bad, natuurlijk.

En een terrasje.

Zoals iedereen vast wel weet ben ik voor een televisieserie voor de Efteling een paar dagen in Limburg. Vanavond kwam ik aan in het hotel in Roosteren. Niet verkeerd. De omgeving heb ik nog niet gezien, maar de kamer is aardig. Jammer genoeg hoorde ik dat ik hier maar twee dagen blijf. Daarna wordt het een ander hotel in Epen. Zou het nog luxer kunnen?

gouwzee

Dajo op de dijk naar Marken
Krooneend m/v
Het was vandaag heel mooi weer en Dajo stelde voor even naar de Gouwzee te gaan om krooneenden te kijken. Wat een goed plan. Er zaten bij Marken meer dan 200 krooneenden, een kuifduiker en in de Braken langs de dijk, honderden kuifeenden, tafeleenden, krakeenden en smienten.

Onverharde wandeling door Friesland met visarend toe

Vandaag was Rita jarig. Naar Friesland dus. Eerst gingen we een stuk wandelen een rondje van 22 kilometer om Eastermar langs onverharde paden. Het regende nogal dus we begonnen met de regenpakken aan. Later werd het droog, maar omdat het nogal modderig was, bleef de regenbroek aan.

Kijk maar eens wat een modderig weggetje.

Vanwege al dat vocht waren er veel paddenstoelen. Misschien komen de namen later nog wel.

Gelige paddenstoel. Ook leuk.

We zijn welgeteld wel 5 mensen tegengekomen gedurende de hele wandeling. Wel veel koeien.

Heel helder water in dit slootje/beekje of hoe het ook heet.

Allemaal schrijvertjes.

Dit meertje is dus een geografisch monument. Het is een pingo. Een pingo is een ijslens die na de ijstijd achter is gebleven. Daar is veenvorming op ontstaan en na het smelten blijft er dan een meertje met een eiland erin over.

bosje vliegenzwammen

weer een soort koe.

Waar kijkt Niels naar?

Je moet goed kijken, maar het is dus écht wel een jonge visarend!

Mooi plaatje

En weer terug in Eastermar! wat een leuke wandeling.