Mijn zoektocht naar "Roerdomp Elly" en tevens vakantie in Frankrijk

Plan "Tureluur"
Hollands Glorie
Zomaar ergens in een vervallen varkenshok bij Jaap & Maud

De eerste stopplek van Roerdomp "Elly"

De informatie over deze plek.

Mijn eerste campeerplek tussen de lege stacaravans.

Frans cunlinair natuurbeheer

Roodhals fuut

De klifs bij Ault

Strekdam in de grintduinen om duinen vast te houden

4 oktober 2010 “achter roerdomp Elly aan”.

Nadat ik Dajo op weg geholpen had en de overbuurman blij had gemaakt met een kaartje voor zijn 65ste verjaardag, die hij naar alle waarschijnlijkheid in eenzaamheid viert, ben ik om 11 uur vertrokken naar Zeeland, mijn eerste stop in een trip naar Normandië . Niet omdat Elly daar gestopt was. (Waarschijnlijk is ze wel overgevlogen) Maar daar wonen Jaap en Maud oud NJNers die we na 30 jaar op de reünie, in september weer hadden ontmoet. Dit klikte als vanouds en ik heb dus direct afgesproken om langs te komen anders komt het er misschien niet meer van.

Het zonnetje begon te schijnen en gaf meteen een vakantie gevoel. De middag heb ik doorgebracht in de buurt van Serooskerke waar grote oppervlakten landbouwgrond met de projectnaam “Plan Tureluur” weer zijn teruggegeven aan vooral zeer brakke natuur. Tijdens mijn reis was er een debat op de radio over de uitruil in de kabinetsformatie van de natuurontwikkeling in de Hedwiegepolder ten behoeve van gedoogsteun. Dat is wel heel jammer. Zeker als je naar dit wél gerealiseerde plan kijkt. Het is een mooie hoogwatervluchtplaats ter vervanging van alle platen die buitendijks verdwenen zijn. Met goud- en zilverplevieren, rosse grutto’s, wulpen, steenlopers, bonte strandlopers, 4 geoorde futen, lepelaars en nog een vlinder, een blauwtje.

Zo rond een uur of 4 kwam ik in Vrouwepolder aan. Ik heb eerst met Maud wat gedronken in de tuin met op de achtergrond de duinen met tientallen damherten. Daarna zijn we een stukje gaan fietsen door de duinbossen en naar het strand. Het is daar dus geen kaal Zeeland maar een mooi heggenlandschap met nog kleinschalige akkerbouw. Met Jaap nog door de duinbossen gelopen naast hun boerderij waar ook weer heel veel damherten rondliepen. Na een goede maaltijd en gezellig bijkletsen over hoe ons leven is vergaan en natuurlijk over de kinderen heb ik heerlijk geslapen in de opkamer.

5 oktober De volgende ochtend, na eerst met Jaap de damherten in de tuin te hebben bekeken, met Maud samen hun vorige woonplekken bekeken op de boerderij van Loverendale een rondleiding gehad. Rond 11 uur dan toch maar in de auto op weg naar de eerste plek die Elly heeft aangedaan. In St. Momelin iets ten noorden van St Omer. De route er heen was niet opzienbarend wat is België vaak toch lelijk. Een aaneenschakeling van industrietjes, boerderettes en andere onduidelijke bebouwing met daartussen veel asfalt van slechte kwaliteit en veel verkeerslichten. Het duurde dan ook tot half drie voor ik in de buurt van de eerste locatie kwam. Het was een glooiend landschap met akkerbouw en bosschages. Niet echt een landschap waar je op zoek gaat naar roerdompen. In het dorpje aangekomen kwam ik er na wat zoeken achter dat achter de huizen van de hoofdstraat een wandelroute was ingericht in een terrein van, ik schat, zo’n 6 ha met grote hoogteverschillen, aanplant van Prunus spinosa en Crataegus monogina en overwoekerd door braam en clematis. Verder ruige grasvelden die met schapen worden beheerd. In het centrale deel was een vijver in de laagte aangelegd van een half hectare met aan een zijde wat ondiepere stukken met poelen van waaruit riet de vijver in groeide. Er was dus veel en gezond waterriet. Dit was ook de plek waar Elly volgens de gegevens gezeten had. De plek het waterriet klopt. Alleen de verdere omgeving komt onwerkelijk over, zo achter de bebouwing en vlak langs een wandelpad waarvan ik niet kom nagaan of het druk bezocht wordt. Ook is er een goed hoorbare autoweg in de buurt in een landschap dat niet typisch voor roerdompen is. Hoe heeft ze het kunnen vinden. Er zaten zo te zien voldoende vissen en amfibieën.

Toen ik daar wegreed begon het te regenen en dat bleef de hele weg zo. Het plan was om een camping te zoeken in het dal van de Somme om daar nog een dag te blijven. Via de plek waar ik in april de purperreiger met zender terugvond heb ik een camping gevonden die wel open was in Cayeux s-Mer. Echt een waardeloze camping tussen de onbewoonde stacaravans sta

ik op een mooi grasveldje. Na een lekker wijntje en een soepje met brood belegd met Rillettes du Mans nog een avondwandeling gemaakt. Het regende nog steeds maar ik wilde toch de omgeving nog even zien. Als het goed was stond ik tegen een vogelreservaat aan. In het donker zag ik nog 18 patrijzen verder niet veel. Wel de hele avond uit het gebied het geknal van jagers gehoord. Na nog wat typ- en leeswerk op tijd naar bed gegaan in een heel donkere nacht dan ga je je op deze camping haast eenzaam voelen.

6 oktober Na heerlijk geslapen te hebben om 8 uur eruit. Het regende nog steeds maar ik wil niet gaan zitten wachten op beter weer ik wil gewoon de omgeving verkennen. De camping ligt tegen Hable d’Ault een vogelreservaat. Eerst even in het dorp gekeken of ik een kaart van het gebied kon kopen maar alles, uitgezonderd de supermarkt, is gewoon vanaf 1 oktober gesloten dus maar op de bonnefooi. De auto geparkeerd bij een groot oud monument aan de zee in uigestrekte duinen van keien. Er lagen een paar grote duinmeren met vogel observatie plekken. Daar heb ik tot 12 uur rondgelopen 12 dodaars 1 roodhalsfuut en verder het algemene spul gezien, geen eenden en steltlopers. Dat lijkt ook wel logisch een vogelreservaat aan de Franse kust is 1 plas voor de vogelaar en 40 plassen voor de jacht. Alle andere plassen waren voorzien van een goed verzorgde schietbunker model WO2 maar dan moderner met honderden nepeenden, eenden stallen, nep ganzen enz. Het moet voor een eend ondoenlijk zijn om via deze route het zuiden te bereiken. Maken wij ons druk over die Afrikanen… Begin de strijd maar dicht bij huis. Met de middag een plek iets meer richting de monding van de Somme opgezocht. Op weg naar een plekje om te eten werd het eindelijk een beetje droog. Onderweg zaten in de branding zo’n 46 grote sterns 25 en 75 bontbek plevieren. Toen ik mijn broodje wilde smeren, bleek mijn zakmes zoek dus de lol van een picknick aan het strand was er af. Hij moest of bij de auto of op de vorige locatie liggen en dat bleek het geval. Mazzel! De dag was toch weer goed. Naar de supermarkt gegaan om wat te eten te halen het werden worstjes met een koolsalade en yoghurt met aardbeien en een restje brood. Meer dan genoeg voor een eenzame reiziger. O ja, ik had natuurlijk nog mijn bordeaux uit 2006 .

Bij de tent lekker koffie gezet wat zitten lezen een stukje verslag getypt en de apparatuur opgeladen bij een stopcontactnaast mijn tent waar stroom op staat. En dat alles zowaar bij een zonnetje. Na het eten wilde ik nog een stuk gaan lopen en zien hoe de jacht in zijn werk gaat. Dat is gelukt ze waren volop bezig. Eerst worden er lokeenden in kleine kooitjes opgehangen deze maken heel veel lawaai (raar dat ze dat nog niet gewoon met een MP3 doen) daarna wordt, omdat er weinig vloog, in de omringende terreinen met honden en auto’s en geschreeuw alles opgepest zodat het voor de loop komt. Echt alles wat eetbaar is wordt geschoten. Wij fokken echt voor de Franse keuken, dus eigenlijk zou Frankrijk voor ons natuurbeheer moeten betalen. Er was een mooie zonsondergang en door al dat gejaag met die honden zag ik ook nog twee velduilen 1 kreeg ik zelfs nog voor de lens en ga zo kijken of de foto gelukt is. Nu is het 20.40 uur, het is aarde donker op de lege camping en schrijf ik mijn verhaal bij een kopje koffie.4 oktober 2010 “achter roerdomp Elly aan”.