Na een nachtje kamperen begon onze wandelreis. We parkeerden de bus op het parkeerterrein en leverden onze tassen in bij het hotel. Eigenlijk was dit de aankomstdag, maar omdat er voor de eerste dag twee rondwandelingen gepland waren en wij niet konden kiezen, begonnen we stiekem wat eerder. Het was meteen al mooi.
Kijk nou! Hier staat Niels gewoon tussen de gieren!
Na een dag wandelen lag Alquézar er nog steeds.
Ook het kasteel was er nog en dat hebben we 's avonds bekeken.
Prachtig toch die gieren! Er waren niet alleen gieren. We kwamen ook ineens wel duizenden huiszwaluwen tegen die zich allemaal aan het verzamelen en oppeppen waren om te beginnen aan de trek nar Afrika. Klik hier voor een filmpje.
http://www.youtube.com/watch?v=U3_kdpTQgLo
 |
| Deze, en nog veel meer, prehistorische rotsschilderingen kwamen wij tegen op onze wandelingen. |
Ja! Kijk maar uit. Voor je het weet is deze droge kiezelbende veranderd in een grote vloed die alle picknicktafels onder water zet.
Onderweg toch nog water gezien. We gingen even zwemmen. Nou ja, Niels. Ik heb mijn voeten nat gemaakt. Dat was al fris genoeg!
's Avonds heerlijk eten op het terras in Alquézar en alles bijhouden in het dagboekje.
 |
| Dit was het uitzicht en een stukje van ons hotel in Alquézar |
Om op de volgende plaats te komen, moesten we ook stukjes door de rivier waden.
En daarna weer verder in de wandelschoenen
In het plaatsje waar ons volgende hotelletje stond, Lecina, staat een 1000-jarige steeneik.
In dat zelfde plaatsje (6 inwoners?) spijkeren de mensen nog steeds varkenspoten tegen de deur. Dat is tegen de heksen.
Ook de vaasvormige schoorstenen schijnen bescherming te bieden tegen de heksen.
 |
| In dit hotelletje kregen we heerlijk eten. Het mannetje sloofde zich erg voor ons uit . We kregen ook een fantastisch lunchpakket mee, de volgende dag. |
Hier staat de watermolen. Het water is eventjes niet te vinden. Als het er weer is, staat de molen er in ieder geval.
Ook dit hutje, meestal te vinden aan de ingang van een dorp, of vlak naast de kerk, is bedoeld als bescherming tegen de heksen. Als er gevaar dreigde, onweer bijvoorbeeld, rende de priester met z'n wijwaterkwast naar het hutje en sprenkelde al biddend wijwater naar alle windstreken. Vaak kon het gevaar van de heksen dan op het nippertje afgewend worden. Zo'n hutje heet een esconjuradero.
Onderweg kwamen we langs het heiligdom van Santa Maria de Nuez. We konden de sleutel ergens bij een boerderij ophalen en mochten gewoon naar binnen.
Dit heiligdom uit de Visigotische tijd (7e eeuw) bestond uit een aantal ruimtes. In de meeste stond gewoon allerlei oude troep, maar met nog een sleutel deed je nog een deur open en kwam je in een prachtig kerkje.
 |
| Dit was de kamer van het "berghotel"(mengeling tussen hotel en berghut) in Paúles de Sarsa |
De volgende dag liepen we een route langs allemaal verlaten bergdorpjes.
Regelmatig zie je op onze foto's velden met groen. Het lijkt wel mos. Maar nee, die velden bestaan volledig uit deze gezellige stekelstruiken.
Het hoogste verlaten dorp van de Sierra de Guara, Bagüeste. Het ligt op 1207 m hoogte en is tegenwoordig eigendom van de staat. Een boer laat er zijn koeien grazen.
Het verlaten dorp Otín. Hier was het wat drukker dan we gewend waren. We kwamen nog vier wandelaars tegen. Vanuit Rodellar, het dorp waar we naartoe liepen, ging hier een wandeling heen.
Om in Rodellar te komen gingen wij nog even door de kloof. (waar ook een earth cache op ons lag te wachten). de kloof is wereldberoemd in rotsklimmersland.
 |
| we zagen de een na de andere klimmer aan de wand hangen |
Veel van onze route markering bestond uit steenmannetjes.
Dit is dan weer een hotelkamer. deze is in Las Almunias.
 |
| het is een wat Amerikaans aandoend plaatje, maar daarom niet minder mooi. Vale gier en maan. |
Niels bij de "Reuzenstap"
Nienke bij de "heksenbrug"
 |
| Niels had zó de smaak te pakken van alle kerkjes die we gezien hadden. Hij ging hier maar door het sleutelgat loeren toen we nergens een sleutel konden halen. |
Nu was de reis voorbij. We bekeken nog even het "hoofdstadje" van het gebied. Barbastro.
Barbastro blonk niet uit in schoonheid.
Toch was Niels heel blij dat we er heen gegaan waren. Alle toekomstige drank kan in een prachtig eiken 10-litervaatje.
We staken de Pyreneeën weer over en sliepen weer vertrouwd in onze bus. Vlak bij Narbonne. Daar is het lekker vlak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten