Iets ten Zuiden van Narbonne hadden we een camping gevonden. Vlakbij de camping lag het Canal du Midi. (Dacht ik, maar nu staat op de kaart dat het het Canal de la Robine heet) Ooit aangelegd door Napoleon, geloof ik. Je kon er langs fietsen. De Fransen noemen het mulle kiezel-zandpad erlangs zelfs een fietspad.
Het kanaal wordt gekenmerkt door iedere 20 kilometer een sluisje. Heb ik wel eens gehoord. Er varen veel plezier vaartuigen op. Je moet ook absoluut geen haast hebben, denk ik.
Het kanaal eindigde (of begon) in het havenplaatsje Port-la-Nouvelle. Van bovenaf zag het er aardig uit. Tijdens het erdoor fietsen was het enigszins vergane glorie. Alles was dicht en ook de markt was net aa het inpakken toen wij aankwamen.
In principe hadden wij om het Etang de Bages et de Sigean willen fietsen. Maar na een kilometer of 5 langs de N139 gefietst te hebben, zijn we toch maar omgedraaid. Die caches die daar lagen deden we dan maar niet. Hier op het Ile Ste. Lucie vonden we er wel een.
Nu fietsten we naar Gruissan een leuk dorpje met een pleintje met café. Precies wat we nodig hadden voor we weer verder fietsten.
 |
| Onderweg kwamen we dus wel allemaal leuke vogels tegen. Flamingo's |
 |
| En ooievaars en zilverreigers. Tussen de ooievaars zat ook een zwarte ooievaar. Zie je hem? |
De volgende dag werd het gelukkig weer lekker zonnig en gingen we de andere kant op om caches te zoeken
Eentje lag er bovenop de berg l'Hospitalet. Pfff! Dat was wel even zweten. Maar hier ligt ie wel vlakbij!
Ook lag er een bij Gruissan-plage. Een stranddorpje met allemaal van dit soort huizen en heel veel badgasten en auto's. De cache konden we door de drukte niet vinden. Maar wel lekker een tijdje aan het strand gelegen en in zee gezwommen.
Daarna gingen we naar de zoutpannen van Gruissan. Daar was weer een earthcache te vinden en daardoor hebben we het bezoekerscentrum ook even goed bekeken. Erg interessant. Tot ongeveer 1970 verdiende 50% van de mensen uit de omgeving z'n brood in de zoutpannen. En dus niet in bijvoorbeeld de visserij. Het werk in de zoutpannen was misschien nog wel zwaarder dan in de visserij. Het moet dus wel goed verdiend hebben!
In Gruissan zaten overal dametjes te breien.
Er was ook een kasteel op een berg. Daarvandaan had je mooi uitzicht over het dorp.
En over de zoutpannen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten