Ik weet dat ik beloofd had dat de lente zou losbarsten als ik weer terug was uit Florida en hoewel het gisteren met de sneeuw moeilijk te geloven was, wil ik toch even bewijzen dat het waar is. De lente barst los! Dit staat alleen al in ons tuintje allemaal te bloeien. Dus bekijk het van de zonnige kant en niet meer mopperen en zeuren! 
Tja, en toen waren we na een paar uur reizen weer thuis. Daar was het best wel frisjes want we hadden heel milieubewust de verwarming op 13 graden gezet en buiten was het rond het vriespunt. Nou ja, muts op, handschoenen aan en wennen maar weer!
Vanmorgen gingen we met Astrid een aantal kwekerijen af. Astird had nieuwe planten, zin en advies nodig. Gek hoor alleen maar kamerplanten om in je tuin te zetten.
In de kwekerijen waren ook nog vlinders. Dit is een Monarch vlinder en de plant is een Petrea volubilis.
Gigantische bamboes
Falluspalmen...
Daarna gingen we nog even naar een grote groentenwinkel. Je kunt daar zeg maar kopen bij de boer, maar ze kopen ook gewoon producten in. Het was er gigadruk en een soort kermis. Buiten allemaal kraampjes met rommel, je mag een rondje op de trekker en meer van dat soort onzin.
Zoals deze "kunst"kettingzager die het nog een beetje moest leren...
Na een middagje lummelen. Rustig boek lezen, tas inpakken etc. Gingen we 's avonds uit in Miami met Erwin, Astrid, Vincent en Corine (vrienden van E&A). Eerst eten en op tafel dansen in Opa's tavern. Daar kwam de ene na de andere vrijgezellenparty binnen. De meeste waren echter a na een half uur alweer uitgegeten en gefeest. Wij daarentegen....
Zelfs Niels met de voetjes van de vloer!
Ja, ja zo kennen jullie ons nog niet helemaal. Nou, kijk maar eens naar dit filmpje ook!
Na het eten en dansen gingen we nog wat drinken en feesten bij Mango. Wereldberoemde tent in heel Florida. http://www.mangostropicalcafe.com/ Ja, ja! Nou ja en daarna reden we weer naar huis! 
Vandaag hadden Erwin en Astrid al weekend. We gingen gezellig met z'n vieren wandelen in het Jonathan Dickinson State Park. Eerst leverden we onze huurauto weer in bij Alamo. Dat was in een wip geregeld. Jammer, de vakantie begint wel erg op te schieten en voorbij te raken. Maar goed eerst nog wandelen. Het was in de buurt van West Palm Beach. Een soort duingebied waar 5 jaar geleden een hurricane overheen is getrokken en twee jaar geleden een bosbrand.
We liepen over de zandpaden in het gebied. Het was er op een heel parte manier heel mooi. Jammer genoeg was het er wel doodstil wat dieren betreft. Er vlogen wat gieren en twee buizerden. Verder waren er sporen in het zand. We zagen een beest wegschieten wat heel goed een gordeldier geweest zo kunnen zijn, maar zeker weten we het niet.
Ook deze mooie vlinder zagen we. Cor, doe je best!
Ook kwamen we deze mooie zaden tegen. Soms maakt de natuur toch prachtige kunstwerkjes.
Zo ook bij deze verbrande boom. Mooi! Maar, hoe bestaat het dat ie nog staat
Er was ook een uitkijktoren van waaruit je mooi over het hele gebied kon kijken. In de verte, niet eens zo heel ver, lag de zee.
Daarom gingen wij na een warme wandeling door het mulle zand van zo'n uur of vier even lekker op een terras aan zee een biertje drinken.
En eenmaal terug bij Astrid en Erwin thuis kregen we een heerlijke en mooie Margaritha. Mmm!
En 's avonds na het eten even lekker relaxen met een glaasje champagne in de jacuzzi! Bah, wat is het leven toch slecht.
Ja, ja, het was zover. Eindelijk hielden we dan een dagje écht vakantie met een stapelboeken en zonnebrand gingen we naar Deerfield beach. Zoals je hier kunt zien hebben we ook nog echt gezwommen.
Een jonge ringsnavelmeeuw houdt de wacht bij ons.
Er was ook een hele lange vispier in zee. Ooit was Mister President Henry Ford er nog op visite geweest om de mensen van Deerfield te groeten. Dat was in 1976 en ze waren er nóg trots op! Op de pier waren allemaal mensen fanatiek aan het vissen. We zagen ook allerlei grote vissen zwemmen.
Daarna gingen we op onze queeste. Op zoek naar een cribbage board. Daartoe gingen wij de gigawinkel Wall Mart in. Daarna naar een giga Toys R Us. We keken onze ogen uit. Niet normaal zo groot!
Eenmaal weer terug bij Erwin en Astrid, kwamen we ook nog een heel mooie vlinder tegen. We moeten nog even opzoeken hoe hij heet, maar mooi is ie!
Maar goed we reden dus het rondje om het meer en zagen veel van dit soort Talantia's in de leidingen hangen. Grappig hoe de natuur zich aanpast aan de mensen.
Onderweg gingen we steeds even naar het meer kijken en zagen daar veel steltlopertjes: Willets, Marmer grutto's, bonte oeverlopers, grote- en kleine- geelpootruiters etc. Opeens zagen we deze twee langs de kant van de weg. Canadese Kraanvogels!
Het was een heel aparte tocht. Overal zag het er anders uit. Hier zitten we op een soort strandje te eten.
Even verderop zag het meer er weer zo uit. Een soort wetlands.
Ineens zagen we deze vogel naast de weg. Een Crested Caracara. Zo'n bijzondere vogel dat ik toen ik het zo snel niet kon vertalen, dacht, "ach laat maar, die zien we toch niet" Het is een aaseter en hij eet ook hagedissen. Het beest komt eigenlijk alleen in Mexico en Zuid-Amerika voor en bij het Lake Okeechobee. Ha, ik heb er meer over gevonden. Geïnteresseerd? Klik hier.
Verder hier nog wat plaatjes van het rare landschap hier. De eerste paar kilometer reden we door gigantische suikerrietplantages zonder huis of wat dan ook. Er waren pas gezaaide velden, velden die nét geoogst waren en velden die ze in de fik staken. We reden met gigantische rookwolken om ons heen. Als je het hebt over CO2 uitstoot....
Er waren stadjes waar de armoede vanaf droop. Het leek Afrika wel. Mensen die buiten op hun erfje zaten tussen de autowrakken in het stof met onder een van die prachtige dikke bomen een paar koetjes.
En heel veel trailerparken. Elk stadje natuurlijk een watertoren.
En verder weer uitgestrekte landerijen.
Vandaag gingen wij langzaam terug naar Boca. Onderweg door het park stopten we bij iedere wandeling en uitkijkpunt. Onderweg zagen we allerlei schitterends, zoals ook deze bloemen van een soort liaan.
Hier probeer ik een zangvogeltje te ontdekken. Die blijven maar fluiten en zingen zonder zich duidelijk aan je te vertonen. Akelige beesten!
De dikbek futen blijven de hele tijd in de buurt van de alligator zwemmen. Kennelijk verwachten ze daar het meeste voedsel te vinden.
Slangenhalsvogels spiezen hun prooi aan hun scherpe snavel.
Deze koningsstern lacht ons uit, lijkt het.
We mochten niet opzoeken wat voor een vogel deze kraai was. We moesten hem bijna optillen om hem van het boek af te krijgen.
Eens kijken of hier nog meer zit dan alleen een eenzame gier.
Dit zijn de Everglades...
Plotseling zagen we een gestreepte bosuil in de boom. Z'n broertje zat een paar takken hoger.
Grote blauwe reiger staat te zonnen. Zo zijn het toch net vieze mannetjes?
De jonge slangehalsvogels bedelen om voer bij hun moeder. En als je hier klikt zie je een alligator die actief wordt!
En hier zat dan bij de ingang van het parkeerterrein van het bezoekerscentrum een Amerikaanse Oehoe keurig in het zonnetje te wachten om gefotograferd te worden.
