donderdag 17 februari 2011

We gaan langzaam naar de bewoonde wereld terug

Vandaag gingen wij langzaam terug naar Boca. Onderweg door het park stopten we bij iedere wandeling en uitkijkpunt. Onderweg zagen we allerlei schitterends, zoals ook deze bloemen van een soort liaan.
Hier probeer ik een zangvogeltje te ontdekken. Die blijven maar fluiten en zingen zonder zich duidelijk aan je te vertonen. Akelige beesten!
De dikbek futen blijven de hele tijd in de buurt van de alligator zwemmen. Kennelijk verwachten ze daar het meeste voedsel te vinden.
Slangenhalsvogels spiezen hun prooi aan hun scherpe snavel.
Deze koningsstern lacht ons uit, lijkt het.
We mochten niet opzoeken wat voor een vogel deze kraai was. We moesten hem bijna optillen om hem van het boek af te krijgen.
Eens kijken of hier nog meer zit dan alleen een eenzame gier.
Dit zijn de Everglades...
Plotseling zagen we een gestreepte bosuil in de boom. Z'n broertje zat een paar takken hoger.

Grote blauwe reiger staat te zonnen. Zo zijn het toch net vieze mannetjes?
De jonge slangehalsvogels bedelen om voer bij hun moeder. En als je hier klikt zie je een alligator die actief wordt!
En hier zat dan bij de ingang van het parkeerterrein van het bezoekerscentrum een Amerikaanse Oehoe keurig in het zonnetje te wachten om gefotograferd te worden.
Nou, daar wil je wel een paar dagen onbereikbaar voor zijn toch?

Geen opmerkingen: