Ook vandaag vertrokken we weer op tijd. We moesten nog een eindje rijden naar het beginpunt van onze wandeling. Halverwege stuitten we op een roadblock van K-Force (het VN leger dat nog steeds in Kosovo is om de gemoederen rustig te houden). Het was een Oostenrijkse compagnie die een eeuwenoud klooster bewaakte. Voor een bedrag en met achterlating van je paspoort mocht je erin. Veel gedoe, ik nog mijn grote sjaal uit de koffer gevist, mochten we er toch niet in omdat we een korte broek aan hadden. De vijf personen die wel een lange broek aan hadden, hebben het klooster wel bekeken en waren erg onder de indruk.
 |
| het klooster |
Daarna reden we verder. Ineens dook het busje een bos in en reden we over een soort karrenspoor dat al meer op een wandelpad leek en toen stonden we bij de rivier. Dat zou meer dan kniehoog waden worden. Maar nee, aan de overkant van de rivier stond Ibraïm, de neef van Adeniz klaar met zijn paardje. Hij stuurde het paardje heen en weer om iedereen met bagage over de rivier te zetten Geweldig!
Daarna werd de bagage van de mensen die dat besteld hadden, op het paard geladen en begonnen we met lopen.
 |
| Ibraïm en zijn paard Dori zijn even aan het uitrusten |
 |
| stengelloze gentiaan |
 |
| gele en rode vlierorchis |
 |
| voorjaars gentiaan |
 |
| het eerste sneeuwveld met de traditionele sneeuwbal |
 |
| het pasje over |
 |
| Op de top ligt het drielandenpunt van Albanië, Kosovo en Montenegro |
 |
| sneeuwveld oversteken |
Na het sneeuwveld klommen we naar beneden naar een herders zomer"dorp". Daar stonden twee hutten, een slaaphut en een kookhut waar de gastvrouw en haar zoon eten en drinken voor ons bereidden
 |
| binnen was ook ee kachel om even op te warmen. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten