Van de rivier naar de rotsen en weer terug

Het is nog steeds hetzelfde gesteld met de WiFi en het mobiele netwerk. Als het goed gaat komen er meer foto's anders weinig.

we zaten nog lang bij het vuurtje gisteravond.

Maar vanmorgen waren we om half negen weer op pad. Eerst via een oude spoorweg , de Trans Semoysienne, naar Monthermé. 3 kilometer met iedere 200 meter, ongeveer een cache.
 

oude ijzerfabriek die het nnog steeds doet.

Gerimpeld bladmos

de abdij van Monthermé

eerst een bakkie en dan begint de wandeling

Blauwvleugelsprinkhaan

We begonnen meteen met een stijle klim omhoog en we liepen in het bos. Het was weer een door Niels zelfbedachte wandeling. Dus al snel verdween het duidelijk zichtbare pad.

lopen we weer door de bramen, brandnetels en andere vage begroeiing

dubbelloofvaren

Oké, dit keer was er al redelijk vlot weer iets dat zich pad mag noemen. Dus dat ging goed. Anders ga ik echt nooit meer op Niels z'n zelfbedachte paden lopen.

dit ziet als een pad

Tere aardslak (eet vooral paddenstoelen)

beekje

over het beekje

en opeens was er een bordje Rox la Tour en daar lag een cache en een earth cache. Dus dan is het er meestal wel mooi. Wij erheen. Prachtig. Opeens een falaise. Wij aten er onze broodjes op en keken naar een stel mensen die er aan het klimmen waren.

muurhagedis

Vanaf hier gingen we eignlijk alleen maar naar beneden. Alleen was dit pad wel een mountain bike pad dus we moesten de hele tijd van die greppels in en uit klimmen want dat vinden mtb'ers leuk om te fietsen. Maar geen gemopper. het is een echt pad.

en opeens waren we aan de rand van Thillay. Een dorpje met zoals wij wisten een bakker en een bar-tabac

heel kleine gendarmerie

de mairie

Nou, alles was dicht. Dus we liepen maar verder. Vanuit Thillay gingen we weer via die oude treinbaan naar onze camping. En wat denk je?

weer iedere 200 meter een cache

rotswand met goudveil en varens

knalgele zwavelzwam

21 kilometer later waren we weer op de camping.

Lekker douchen, wat drinken en naar de grote gele kwikken, ijsvogeltjes en dit keer geen (!) waterspreeuwen kijken

verschillende klimaatzones bij de bus

overigens wil ik hiermee laten zien dat Niels wel altijd zegt dat er niets aan de hand is met een beetje bramen en brandnetels, maar ik heb er een paar uur later nog steeds pijnlijke, jeukende rode benen van. Dus!