zwemmen in de woestijn

Vroeg op weer want een druk programma. Er deden verhalen de ronde over de erbarmelijke staat van de wegen in de Gobi omdat het daar al meer dan een week onafgebroken had geregend. Maar vandaag scheen de zon. We gingen eerst het klooster bezoeken. Ondertussen kon Moogie bij de andere chauffeurs onderzoeken hoe het met de route gesteld is.

 Het Ongii klooster is een ook weer, gesloopt klooster dat nog nauwelijks hersteld is. Prachtige vergane glorie. KLIK hier voor meer info.

Toen we alles bekeken hadden, stond Moogie klaar. De eerste 80 km tot aan een dorpje was prima te doen. daar zou hij verder informeren. Op pad dus.

Toen kwamen we bij het dorpje. Een prachtig dorpje. Heel schilderachtig.

 Er klonk muziek in het dorp. er bleek een Nadaam festivalletje aan de gang te zijn. We gingen kijken bij het paardrijden.

Maar op een gegeven ogenblik moesten we verder van Moogie. Hij had afgesproken met een Rusissche 4X4 koekblikbus om samen te rijden en die was al vertrokken. Wij gingen ook. even later voegde zich er ook een Toyota 4x4 bij. Wij waren de achterste. Net toen Jaap zei dat dat niet slim was, zaten we ineens vast.

oeps

de Toyota (gevuld met Zwitsers) trok ons er weer uit en nu gingen we in het midden rijden

 Het was sensationeel en spannend rijden maar we redden het elke keer door de modder stukken. Die stukken waren volkomen drijfzand. Uiteindelijk hadden we het moeilijke stuk gehad en werd de grond weer wat steviger. Pfff! Toen was daar ineens een rivier waar nog nooit een rivier geweest was. Eerst maar onze lunchpakketjes verorberen en dan nog eens rustig overdenken wat te doen.

Het Russische koekblikje met de Nederlandse familie besloot het te proberen

Dat ging maar net goed! Even later ging de Toyota ook. Die haalde het maar net. Hij bleef even hangen maar kwam er toch nog net uit. Er kwamen nog meer busjes aan. Allemaal 4x4. iedereen zei, inclusief Jaap en Niels dat ons busje het never nooit niet zou halen. Wat nu? Er was niet zoveel communicatie. Moogie ging onze bagage op het dak binden. J en N dachten dat als de bus het niet haalde, dat de kans groot was dat hij zou kapseizen. We besloten de rivier lopend met al onze bagage op ons rug over te steken. Dat zou het gewicht in de bus ook flink verminderen. En mocht Moogie het niet halen of niet oversteken, zouden we vast wel een lift kunnen krijgen.

de meeste Russische 4x4 rijders zijn nogal kamikazepiloten. Sommige hebben dan wel een sterke auto maar weinig hersenen.

hand in hand om niet om te vallen in de stroming die best sterk was, staken we de rivier over.

 Dan probeert Moogie het toch. Lukt het? KLIK HIER

En voor het laatste stukje KLIK HIER

eindelijk waren we bij het gerkamp waar we verwelkomt werden met jakthee

We zetten de tassen in de gers en gingen snel weer weg. OP naar de Flaming Cliffs. Lees HIER meer daar over

Mooi hoor. Daarna lekker eten.

tijdens het eten trad er een jongen op op een Mongoolse viool/cello

Plotseling rende iedereen naar buiten. De zon ging onder en daar zou je dan heel mooi de cliffs kunnen zien. Maar dat viel tegen. De zonsondergang was best mooi.

Het was een zwoele avond en we zaten gezellig buiten.