naar Plovdiv en alvast bijna alles bekijken

Station onderweg...

Ziet er leuk uit, Plovdiv

Gat in de weg met Romeins theater

Er is ook een moskee en veel gezelligheid bij het gat

leuke rommelwinkeltjes

kerk

straatje

een soort kasteelruïne met uitzicht op de stad

straatje

kerkje of zo

onze hotelkamer

Vannacht had het geregend en toen we wakker werden regende het nog steeds. We kregen een heerlijk ontbijtje en liepen naar het station. We moesten nog een half uur op de trein wachten en zagen toen boven ons hoofd twee huiszwaluwtjes uit het nest vliegen (kruipen). In de trein kwamen we in de coupé bij een mevrouw en een joch. Na een tijdje vroeg het joch of we Engels spraken. Hij verveelde zich duidelijk en stelde zo eens in de minuten een goed doordachte Engelse vraag zoals "waar kom je vandaan en waar ga je naartoe?" We reden door de Stara Planina ofwel het Balkanbegergte. Volgens "onze "Peter van het reisbureau een heel mooie route. Dat was het ook wel, maar er stonden steeds allemaal bomen, tunnels en bergen voor ons uitzicht. Na zo'n anderhalf uur kwamen we op de (volgens onze Peter) saaie Thracische laagvlakte. Nu konden we goed kijken. We begonnen met een half uur stilstaan op een station van een stad die volgens het joch de stad van de rozen genoemd werd omdat hierna de vallei vol zou staan met rozen. Daar hadden we over gelezen en ons erop verheugd het te zien. En ja, toen we weer verder reden, waren er veel akkers met rozen. Dat zag er alleen niet zo spectaculair uit als we ons voorgesteld hadden. de meeste bloemen waren al geplukt. Er waren ook vele hectares met noten- en andere fruitbomen, graan, lavendel, aardappels en af en toe gras met een kudde koeien met herders erbij. Daar tussen door liepen hele kuddes met ooievaars. Op een gegeven ogenblik kwamen we op het station van Karlovo. Daar hebben we meer dan een uur stil gestaan. Niemand die vertelde waarom. Maar het joch hoorde op een bepaald moment dat er geen stroom op de bovenleiding zat. In iedergeval schept zoiets een band en we begonnen steeds gezelliger met het joch te kletsen. Over ons werk, zijn studie, natuurbescherming, de crisis in Bulgarije, over dat wij ons soms schamen om Nederlander te zijn(Wilders) en hij om Bulgaar te zijn(corruptie). Een uur te laat kwamen we aan in Plovdiv. We liepen de route naar ons hotel. Een lange straat met platanen dat uitkwam op een gigantisch plein met fonteinen. Daar zat ook de touristen informatie. Daar haalden wij een plattegrond van Plovdiv en raceden snel door naar het hotel. Tassen neergegooid en hup de stad verkennen. Ons hotel zit in de oude stad met straatjes geplaveid met keien. Dat zit aan een zijstraat van een lange, autovrije winkelstraat waar ineens een gat in de weg zit. In dat gat zitten de resten van een oud Romeins theater. Daarnaast staat een mooie moskee. Eerst liepen we de autovrije straat op en af en terrasden wat. We gingen terug naar de oude stad waar we door alle straatjes zijn gaan dwalen. Overal van die Bulgaarse "wedergeboorte"huizen (uit de tijd vlak na de Turkse overheersing), mooie kerken, antiek- en rommelwinkeltjes. Op een gegeven ogenblik was er een berg. We klommen die op en kwamen bij de ruïne van een soort kasteel met een prachtig uitzicht over de stad. Het werd voornamelijk gebruikt als hangplek voor jongeren. De hangplek voor ouderen zat vlakbij het grote plein. Waar we ook weer heen gingen. Daar was een zeer druk bezocht park waar de verschillende "peergroups" op verschillende plekken in het park hun bankjes hadden. Alle fonteinen en vijverpartijen in het park waren trouwens leeg. Geen water. We zwierven nog wat rond door de stad en kwamen toen we op zoek naar een terras voor het eten waren op perongeluk op the place to be in Plovdiv. We hebben dus heel hip en gezellig met een heerlijke fles wijn zitten eten.