Trein, Ruse en Bozjitsen

Olievelden van Roemenië

Plein met parkje

Het plein in Ruse vol mensen

muurhagedis

Wandelingetje

Op het terras

Na een luxe ontbijt en wat gelummel op de hotelkamer gingen wij naar het station. Daar hebben we een uurtje mensen gekeken. Heel interessant allemaal. Even later stapten wij in onze trein. Eerst reden we nog weer een tijd door het Roemeense landschaap. Nog steeds heel veel trieste armoede. In Mali zag de armoede er minder triest uit. Ook reden we erg lang over een vlakte met allemaal je-knikkers. De rijke olieindustrie van Roemenië? Na lang stilstaan bij de grens staken we de Donau over en waren we in Ruse. De eerste Bulgaarse stad. Wij moesten er hier uit en vier uur later overstappen op een lokale trein. Eerst onze bagage naar het depot gebracht en toen naar het centrum van de stad gelopen. Eerst een half uur door een flatwijk, maar niet overal auto's op de stoep. Er zaten allemaal winkeltjes onderin de flats en overal waren terrasjes en zaten mensen met elkaar te praten. Het centrum bestond uit een groot plein met een standbeeld en een soort parkje erom. Om het plein waren een stuk ofzes straten met allemaal oude huizen in de 19e eeuwstijl. (waarschijnlijk waren ze ook écht uit die tijd) De huizen waren in verschillende kleuren geschilderd en soms goed onderhouden. Er waren allemaal terrasjes en winkeltjes en er liepen veel mensen te wandelen op straat. De stad maakte een prettige indruk. Eenmaal terug op het station stapten we geholpen door iedereen in de juiste trein en hielp een mevrouw in de trein ons ook weer door te zeggen dat we eruit moesten. We stapten uit op een perronnetje. Er stond een oud half ingestort gebouwtje bij en verder was er...niets. Gelukkig stond er iemand klaar die vroeg: "Hollanderie?" Ja dat waren wij. Hij kwam ons ophalen van het station met de auto. En na een half uurtje rijden, waren we in het dorpje waar het station naar genoemd was. Het lag prachtig aan de rand van een soort kloof en daar zagen we onderweg al een aantal bijeneters op de elektriciteitsleiding zitten. We reden een poort door en daar was ons appartementje. Er is zelfs een zwembadje bij. De meneer ging voor ons koken en we aten met uitzicht over de kloof een soort risotto met kip. We kochten er een heerlijke fles wijn bij. De vouchers voor de rest van de reis had de man niet. Hij wist niet waar we het over hadden, maar de bagage konden we morgenochtend neerzetten, die werd opgehaald. Hmm, zonder vouchers zou het met de rest van de vakantie niet goed komen. Maar Zigzag reizen in Sofia was al dicht. Morgen maar bellen. Na het eten liepen we een stukje door het dorp en de kloof in. We vonden in ieder geval het begin van de wandeltocht morgen. Het dorp was uitgestorven, geen mens op straat. Kijkend naar de hagedissen en de roodstuit-, boeren- en huiszwaluwen zaten we nog een tijd op het terras.