onze trein
met de trein door de bergen
de trein door de kloof
File voor de spoorbomen Het plan was vandaag flink uit te slapen en dan naar het station te gaan. Maar, er sliep een schoolklas naast ons. Die waren vanaf half zeven wakker en herrie aan het maken. Uiteindelijk waren we om half elf op het station en namen een trein eerder naar Septemvri. Daar zouden we overstappen op het treintje naar Bansko. Jammer genoeg was Septemvri een lelijk betonnen stadje zonder vermaak. Dus dan maar alleen koffie op een terrasje en wachten op de trein. De trein zat best wel vol en hoewel de trein niet erg snel ging zaten we al snel in de bergen. We zagen veel mensen op het land. Ze waren aan het hooien, met de hand. Heel idyllisch allemaal maar misschien ook wel schrijnend voor deze mensen die al 100 jaar op dezelfde manier aan het werk zijn , terwijl om hen heen de vooruitgang rondwoekert. Na Velingrad stapten er veel mensen in met kleurige hoofddoeken. De dorpjes die we passeerden hadden ook bijna allemaal een moskee. Ongeveer 12% van de Bulgaren is moslim. Het grootste deel daarvan is zgn. Turk er zijn ook nog Pomakken. Dat zijn etnische Bulgaren die islamiet zijn. Volgens mij woonden hier vooral Pomakken. in Joedovatsj, stopten we een hele tijd om op de tegenliggende trein te wachten. Die zat dus écht helemaal vol en er moesten nog heel veel mensen bij. Dat werd een rit van uur staan voor hun. Wij zaten lekker en genoten van het kleinschalige landbouw landschap met de bergen van het Piringebergte op de achtergrond. Vanaf Razlog, het dorpje voor wij eruit moesten, werd het landschap wat lelijker. Men was gestopt met de landbouw en had zich hier op het lucratievere toerisme. Wij stapten in Bansko uit de trein en informeerden bij de vrouw met de baard naar een bus naar de Virhen hut. Die gaat niet. Nou ja, morgen maar weer informeren of een taxi. We liepen naar ons hotel en konden eerst de ingang niet vinden. Toen kwam er een meisje van een jaar of 15 naar buiten. Ze was alleen thuis, maar bracht ons naar onze kamer. Vanavond kwamen pappa en mamma weer thuis, die zouden onze vragen wel beantwoorden. Wij wilden namelijk weten of we onze bagage konden laten staan en of er misschien toch een busje naar de Virhenhut ging. Wij bekeken Bansko. Niet erg gezellig zo op zondag. Gelukkig waren er wel een paar winkeltjes open en konden wij eten kopen voor onderweg tijdens onze huttentocht. We gingen eten bij een restaurantje en om elf uur waren pappa en mamma er nog steeds niet...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten