Rodopigebergte en Plovdiv. Waar is het theater?

Het Bachkovo klooster

het Rodopigebergte

rood bosvogeltje

kapelletje

kapelletje

kraampje in de touristenkermis

weer terug in de stad. Zie je dat iedereen druiven langs z'n balkon laat groeien?

de markt

In de moskee

Ja, dat lijkt 't theater wel, maar onbereikbaar

daar is ie dan, het theater

Detail van het theater

We deden hard ons best, maar toch waren we de eersten die de ontbijtzaal verlieten en op pad gingen. Naar het busstation. Zodra we bij het busstation waren, konden we instappen in de bus naar het Bachkovo monastir. Dat is het tweede belangrijke klooster van Bulgarije. Wij gingen er vooral heen om de wandeling naar een paar kapelletjes te maken zodat we ook nog wat van het Rodopigebergte meekregen. We reden door de buitenwijken van Plovdiv en zagen échte grote supermarkten, bedrijventerreinen en het dorpje Asenovgrad. Na dat dorpje begonnen ineens , poef, de bergen. Steile Rotswanden met bomen, riviertjes in diepe kloven en toen het dorpje Bachkovo. De chauffeur vergistte zich en zei ons dat wij eruit moesten. De hele bus bemoeide zich ermee. "Nee, zij moeten ook naar het klooster. Zitten blijven hoor!" Zo kwam ik naast een andere toerist terecht. Hij voelde zich erg met ons verwant. Hij kwam uit Jakarta. Bij het klooster stapten we dus wél uit. Het hele weggetje naar het klooster was een grote toeristenkermis. Kraampjes met speelgoed, kleding, honing, inmaak, drinken, snoep, kebabtentjes enz. Het klooster zelf was wel mooi. Wéér een met mooie schilderingen, oude gebouwen, niet zo groot en een paar eenzame monniken. We kwamen de man uit Jakarta weer tegen die ook aan ons vroeg of dit nou alles was. Ja dus. Wij gingen lekker een stukje lopen. Door het bos en later over een aantal Alpenweidjes. Al snel zag Niels de eerste orchidee. Een rood bosvogeltje. Later zagen we nog een soort epipactus en een soort vliegen/spinnen/bijen-orchissen. Het miegelde van de vlinders en ineens waren we bij een soort kapelletje. Dat zag er dan wel weer heel mooi uit zo onder twee heel grote Robinia's. Na een half uurtje was het pad afgelopen en gingen we weer terug. We aten wat kebabchi in een tentje en gingen naar de bushalte. Daar kwam de bus minuten later aanrijden. Alsof we de tijden wisten! We liepen via een andere route naar de stad terug en dwaalden wat rond. We kwamen op een leuke markt terecht. Ontdekten nóg een moskee en liepen een stukje langs de rivier de Marcia. Toen even terug naar het hotel voor een douche en een siësta. Daarna wilden we nu wel eindelijk eens dat grote Griekse of Romeinse theater zien waar we steeds allemaal foto's van zagen. We waren het nog helemaal niet tegengekomen en het moet vlak in de buurt van het hotel zijn. Systematisch, met de kaart erbij kamden we het gebied uit. Ja! Daar was het. Alleen stond er een bordje. Ingang via de oude stad... Weer zoeken. We ontdekten allemaal leuke hoekjes en gaatjes van Plovdiv maar was dat ***theater? Ineens liep er een kudde Franse toeristen uit een straat vandaan. Ik er op af om te vragen. Ja hoor binnen een minuut stonden we voor het theater. Het was vooral gereconstrueerd, maar toch leuk. Het is nog steeds wel wennen dat dat de manier van restaureren van de Bulgaren was (is). Daarna gingen we rustig aan richting eetterras. Eerst kwamen we per ongeluk op een terras waar we het beste uitzicht hadden op een soort talentenshow van jong zangtalent van Plovdiv. In het park trad de plaatselijke big band op met steeds andere kinderen van 6 tot 20 jaar die gingen zingen. Het was een grote happening en half Plovdiv was uitgelopen.Leuk hoor. Toen dat voorbij was, gingen we eten, met alweer een heerlijke fles wijn erbij.

eten