Rila klooster

Tijdens de busrit regende het behoorlijk

Rila

busstation in Rila

Zo, dit is wel een groot klooster!
mooi

In deze hoek moesten we de kamer huren bij broeder Financius

broeder Wijwater

fresco's

de 9e eeuwse toren

Is dit Mordor?

Nee, het is dus de schoorsteen van de keuken

nestje zwarte mezen in een oude lantaarnpaal

Het Rilagebergte

stripverhaal-fresco

Met een speculaasplank roept deze broeder op tot de kerkdienst

broeder slaapwacht?

's avonds wordt het stil en donker in het klooster

Vandaag namen we de bus van kwart voor acht naar Blavgoegrad. Een echte spitsbus vol slapende mensen. We reden door het Piringebergte en zodra we de pas overgingen, het Rilagebergte in, begon het hard te regenen. In Blavgoegrad moesten we overstappen op een lokale bus, dus weer met tafelpoot als versnellingspook. Na een uurtje waren we in het dorp Rila. Het stopte met regenen zodra wij uit de bus stapten. We kozen het meest comfortabel uitziende kroegje uit om koffie te drinken. Het duurde namelijk nog tot een uur voor de bus naar het Rilaklooster ging. Na een uur gingen we toch het dorp maar bekijken met al onze bagage op de rug. Er was een winkelstraatje, met een hond die prompt acht ons aanliep, er waren straatjes met druiven en paarden een kerk en een afdakje voor twee grote stukken hout. Na zo'n anderhalf uur, gingen we op een bankje op het dorpsplein zitten en lieten we het dorpsleven aan ons voorbij trekken. We gingen naar het busstation en maakten kennis met Heidi een Duitse dame van dik in de 70 die in haar eentje door Bulgarije trok en nu ook naar het Rila klooster ging. Toen kwam de luxe touringcar om ons naar het Rilaklooster te brengen. We reden het dal naar het Rilaklooster in en meteen was het mooi. Een heel ander gebergte dan het pirin. De bus stopte voor de poort van het klooster. Wow! Groot en mooi! Eerst broeder Logies zoeken en een onderkomen regelen. Het kost 30 leva per persoon, maar op een briefje moet je invullen dat je zo blij bent dat je mag overnachten dat je besloten hebt een bedrag te doneren aan het klooster. Toevallig is dat bij iedereen 30 leva. We gingen naar onze kloostercel (3 berghutbedden een wc en een douche) en gooiden de tassen neer. Eerst de boel maar eens bekijken. Jemig dit was écht mooi. Groot met redelijk veel monniken. Een prachtige kerk met een aparte toren ernaast die eigenlijk ook niks te maken heeft met de kerk. Een oude keuken met zwembadjes als kookketels en een museum met allemaal prachtige ikonen, houtsnijwerk, kleren, wierrookbranders etc. toen gingen we snel op pad om een wandeling te maken naar de grot van Ivan Rilski en de kerk van Sv. Luka. We kwamen een nestje zwarte mezen tegen en een boel orchideeën en vlinders. De kerk hebben we bereikt maar het pad naar de grot was verdwenen. Toch hadden we een schitterende wandeling gemaakt. Terug in het klooster ging Niels even siësta houden. Ik zat op de veranda voor onze kamer toen er ineens een monnik met een rode lap om op een soort lange speculaasplank begon te slaan. Even later begon een ander als een gek te bellen.Ik ging toch eens kijken wat er aan de hand was en ontdekte dat de kerkdienst begon. Een heel aparte gebeurtenis. Een monnik stond de hele tijd te mompelen en de groep gaf af en toe antwoord. Toen kwam er een monnik met een gouden lap om. Die verdween door een deurtje in het altaar en begon daar erg te rammelen. Even later gingen de gordijntjes open en stroomde het daglicht vanachter het altaar de kerk in. De gouden lap kwam weer naar buiten met een wierrookbrander. Hij riep ook wat en toen begonnen alle monniken uit volle borst te zingen. Goudlapje ging ondertussen voor alle ikonen en alle mensen in de kerk met zijn wierrookvat wapperen. Er was ook een broeder Brandwacht die ondertussen stoïcijns door bleef gaan met alle stompjes kaars van een bepaalde lengte in een soort asbak te gooien. Dwars door alle plechtigheden heen en gewoon doorzingend en zo. Tussen dit alles door liep broeder Wijwater gewoon met zijn steekkarretje met flesjes wijwater in en uit te rammelen en ondertussen luid te converseren met andere mensen. Ook allerlei gewone stervelingen kwamen onder de dienst e kerk binnen en renden naar voren naar het altaar. Daar begonnen ze ene heleboel ikonen te zoenen en kruisjes te slaan. Ze duwden de broeder die daar stond te mompelen gewoon opzij. Heel wonderlijk allemaal... Nadat we nog een tijdje op de binnenplaats hadden gezeten, gingen we uiteten bij een van de restaurantjes buiten. Heidi, de Duitse dame kwam bij ons zitten. Ze had een boel interessants te vertellen. Om half 9 moesten we terug zijn dan zou de poort sluiten. Dat duurde iets langer, want er kwam nog een bus Russische toeristen even snel al fotograferend de binnenplaats oversteken naar het hotel even verderop. Daarna werd het heel stil op het binnenplein. Alleen de vale gierzwaluwen krijsten erop los. Zodra de laatste onder de dakpannen was gekropen, kwam de eerste vleermuis te voorschijn.