lopen van Cherven naar Kosjov en met de trein

Dorpstafereel in Kosjov

kijk, wat een mooie versnellingspook

een van de vele kerken in Cherven

we lopen vanuit Cherven naar Kosjov

Deze lintjes geven mensen elkaar op 1 maart. Zodra je je eerste ooievaar ziet, knoop je hem in een boom. Dat brengt geluk, gezondheid en vruchtbaarheid.

beekjuffer

Grot met fresco's. Zelf ontdekt!
Het station

de luxe kamer

Veliko Tarnovo

Vanmorgen moesten we vroeg op want we moesten met de bus naar Cherven om daarna terug te lopen naar ons pension. De bus ging om 8.20 uur, maar soms ook wat eerder. Om half 8 stond het ontbijt al voor ons klaar (soort wentelteefjes met jam of feta en kersen). De feestvierders lagen allemaal nog in coma, maar de mevrouw van het pension was al wakker. We gingen naar de bus. Een bankje op het plein was de halte. Het was een drukte van belang. Alle bekende bierdrinkende mannen zaten er al weer, met bier. Er stonden een paar auto's met schoenen, kleren en groenten te koop. Opvallend veel mannen liepen met hun boodschappentasjes eerst naar de kroeg om vervolgens ook nog een boodschapje te doen. Er kwamen ook allemaal ezelkarren en onze bus was laat. Eindelijk daar was ie. Een oude rammelbak met een tafelpoot als versnellingspook. De echtgenote van de buschauffeur was de kaartjesverkoopster en degene die tegen de chauffeur zei of er iemand uit wilde stappen. We hobbelden allerlei dorpjes of en kwamen tóch elke keer de berg net wél op. Om half tien waren we in Cherven. Hoog boven het dorpje lag op de rotswand het oude dorp, of stadje. Het was een stad uit de 9e eeuw met wel 11 kerken en een belangrijk religieus en administratief centrum. In de 14e eeuw is het door de Turken (natúúrlijk) verwoest en nooit meer op die plaats opgebouwd. Er waren allemaal ruïnes en reconstructies van de stad te zien, met borden met uitleg in het Bulgaars. Vanaf hier gingen wij teruglopen naar het pension waar we écht om 13.15 uur weg moesten om de trein te halen had de mevrouw ons nog eens op het hard gedrukt. Vlgens de routebeschrijving was het makkelijk. Naar beneden, linksaf en het graspad volgen. Op een bepaald ogenblik zaten we echt vast in de manshoge bramen, brandnetels, gleditia's, acacia's en wat er nog meer prikt. Na wat geklauter vonden we het pad toch weer terug en zagen we aan de overkant in de rotswand een grot met resten van fresco's. Dat stond niet op de kaart of in de folder dus die hebben wij als echte ontdekkingsreizigers ontdekt! Het miegelde overigens weer van de scharrelaars, wielewalen, hoppen, grauwe klauwieren, slangen, hagedissen, alpengierzwaluwen en zwarte ooievars. Het was wel behoorlijjk warm vandaag (36 graden). We waren ruim op tijd in ons pension terug en de mevrouw bracht ons naar het station. Uh... stopt de trein hier echt? Het was alleen maar een stukje verharding met witte lijnen erlangs. De mevrouw verzekerde ons dat de trein écht zou stoppen. Dat deed ie even later ook. We sukkelden naar Veliko Tarnovo. Jammer genoeg had onze medepassagier last van haar rug en mocht het raampje niet open. Gelukkig zaten we het laatste uur alleen in de coupé. In Veliko Tarnovo, namen we een taxi naar ons hotel, omdat het nogal ver lopen zou zijn. Dat was ook zo, alleen wist de taxichauffeur de weg niet. En liet hij ons er op de verkeerde plek uit (nadat hij al twee keer langs ons pension was gereden, bleek later). We moesten nu nog ongeveer 20 minuten lopen en steeds de weg vragen. Het hotelletje zag er van buiten niet erg leuk uit. Aan een drukke weg en zo'n smal twee hoog pandje. De meneer leidde ons naar de kelder en toen bleken we een prachtig ruime kamer op, aan de achterkant, 3 hoog te hebben. Met balkon. We gingen lekker douchen, kleren wassen en ophangen op het balkon. Toen de stad bekijken. Allemaal smalle keien straatjes met trappetjes met elkaar te verbonden en een aar chique winkelstraten en heel veel eettentjes. In een van die tentjes giingen wij lekker eten en mensen kijken.