Op de fiets naar Weimar

Vandaag had ik dus bedacht naar Weimar te gaan. Een wereldberoemd stadje (in ieder geval in heel Thüringen). Het schijnt heel mooi te zijn en het ligt met een fietsroute 23 km van Erfurt. Ik had met wat overredingskracht gisteren al een fiets op kunnen halen en dus ging ik vroeg op pad. In het weekend kan je pas vanaf 7 uur ontbijten, maar om half 8 zat ik zo'n beetje op de fiets. Eerst had ik wat moeite de route door Erfurt te vinden, maar na drie keer het hotel gepasseerd te hebgben snapte ik 'm en reed im al snel door een heuvelig landbouwgebied. Het was nu nog maar 28 graden en ik had bedacht met de Regional Zug terug te gaan naar Erfurt. De fiets moest vóór 14.00 uur ingeleverd zijn, anders moest ik 3 dagen betalen, zondag zijn ze namelijk dicht. In Duitsland mag je op de Regionale treinen je fiets gratis meenemen, als het een fietsen trein is. Dus eenmaal aangekoomen in Erfurt informeerde ik eerst bij de touristen informatie. Ik deed een zelfstandige stadswandeling en kreeg een `spoorboekje´ van de trein. Blijken er tussen 10.30 en 14.02 uur geen fietsentreinen te rijden op zaterdag. Tja, dan maar ook terug fietsen. Toen was het iets warmer. De rest van de dag ook niet zoveel meer gedaan. Maar, Weimar is een terugkomertje. Daar moet ik nog eens kijken. Het lijkt tóch wel een beetje vakantie. Overigens zijn ze hier in Erfurt nu heel luid toeterend en vuurwerk afstekend aan het vieren dat Duitsland derde is geworden op het WK

Als je heel goed kijkt, moet je hier in de lucht nog een van de vele zwarte wouwen die mij tijdens mijn fietstocht begeleiden, kunnen zien. Ook zag ik heel veel zwarte en gele kwikken, zwarte roodstaarten, kbkv-tjes en heel veel spreeuwen want er stonden allemaal kersenbomen langs de weg. De spreeuwen vraten zich helemaal vol. Ik heb ook een handje geplukt, maar ze hadden een soort bittere nasmaak.

Ik moest niet alleen bergen op en af, ook nog allerlei kasseien paden lagen er op mijn weg

Kijk nou wat een gezellige boeren Duitse kneuterigheid

Weimar is echt een wereldberoemde toeristische trekpleister. Overal waar je kijkt zie je groepjes die met een gids een stadswandeling maken. Nu heb ik vandaag geleerd dat in de 18e eeuw(geloof ik) de vrouw van een regerend vorst allemaal intellectuelen naar Weimar haalde. Ze gaf hen van alles om ze daar te krijgen. Zo hebben Goethe, Schiller, Liszt, Bach en zelfs Shakespeare er een tijd gewoont. Hoe het precies zit, hoor ik graag in uw reacties

Mooi huis op de Markt. Daar staat het er vol mee.

Dit is iets van de bastille, het oudst overgebleven gedeelte van het Residentiepaleis.

Het tuinhuis van Goethe, geschonken door Carl August (een of andere vorst).Goethe heeft later geholpen met het in Engelse landschapstijl aangelegde park aan te leggen. Ik voel mij net Boudewijn Büch, als ik het over Goethe heb. Ik kan er niks aan doen, dat is eigenlijk het enige waar ik Goethe mee associeer.

Het weer en de sfeer van de omgeving deden mij vandaag (tot de terugweg. Dat was Mali) heel erg aan Bulgarije denken. Toen ik deze bloeiende lindenboom zag, moest ik 'm ook wel fotograveren

Een Russische begraafplaats. Wat ik uit de cyrillische tekst begreep voor de slachtoffers van de terreur. (Dat zullen de Russische soldaten in WOII wel geweest zijn)

Bauhaus universiteit

Het was toch wel een beetje warm...